Teksten bij het Programma

 Pinksterlanddagen 2003

 

Openingsprogramma 
Antimilitarisme-Anarchisme-Basisdemokratie-Marxisme
Radioactief Verarmd Uranium
Globalisering en Verzet
BASTA Netwerk in Nederland
De toekomst van het vrij-socialisme ?
Anarchistisch Regionalisme
De Sirenen
Mail-art expositie over heksen
Kroniek van een aangekondigde oorlog
De vrije Bond, Buiten de Orde en Appelscha
Gedichten van Jan Bervoets

 

Openingsprogramma 70 jaar Pinksterlanddagen op het terrein ‘tot Vrijheidsbezinning’

De Pinksterlanddagen 2003 starten met een openingsprogramma op de zaterdagmorgen waaraan diverse mensen hun medewerking zullen verlenen. Infotainment waarin wordt teruggeblikt op de opgelopen 70 jaar, en wordt vooruitgeblikt op het programma van dit jaar. Huishoudelijke mededelingen afgewisseld met aankondigingen en enkele korte optredens. Met als speciale gast de enige die aanwezig was bij de allereerste PL op het terrein in 1934, Fré Boerema. Hij brengt enige declamaties, de publieke dichtvorm die populair was in de vooroorlogse beweging. Komt dat horen, nu het nog mogelijk is! Presentatie: Arie Hazekamp

 

Antimilitarisme-Anarchisme-Basisdemokratie-Marxisme

We zaten laatst met wat anti-militaristen op een terrasje te babbelen over de plotselinge opbloei van de ‘vredesbeweging’. Een aantal van ons is daarbij aktief betrokken en zit tot over de oren in het werk, een demonstratie van 100.000 mensen organiseren vergt nogal wat en ook op plaatselijk niveau was/is er veel te organiseren. We waren het erover eens dat er vanuit de anarchistisch-antimilitaristische (@)-beweging te weinig doorgedacht werd over strategie en verbreding. Jammer, juist nu is het een goed moment om daarbij stil te staan:  Militarisme niet meer voor iedereen een  onderwerp om over na te denken sinds er in Nederland geen dienstplicht meer is Gelukkig maar, want dienstplicht is afschuwelijk. Maar ondertussen werpt de Nederlandse luchtmacht wel bommen af op Afghanistan, worden er miljarden aan gemeenschapseuro’s besteed aan nieuwe bommenwerpers en staat een afgezette regering te popelen in Irak te mogen meedoen. Hoe kunnen we als @-beweging nog wat vruchten meeplukken van het brede anti-oorlogsgevoel? We besloten op de Pinksterlanddagen de koppen bij elkaar te steken.

De volgende punten komen aan bod:

Zaterdagochtend:  

INTERNATIONALE SAMENWERKING

Er worden anti-militaristen uit andere landen uitgenodigd om te vertellen hoe ze daar omgaan met de plotselinge groei van de anti-oorlogsbeweging. Kunnen we wat van elkaar leren? Is het zinvol internationaal weer een inspirerende activiteit te organiseren? In de tachtiger jaren was er jaarlijks een internationale antimilitaristische bijeenkomst waarvan mensen met zeer veel geestdrift thuiskwamen. Of is er voor zoiets geen ruimte naast het tophoppen, ecotopia enz. en moet je juist proberen daarbinnen het antimilitarisme wat meer aandacht te geven?

Zaterdagmiddag:  

DIREKTE AKTIE

Gerard van Alkemade presenteert het boek over Kees Koning. Hierna wordt ingegaan op de Ploegscharenbeweging. De ontwapeningsactie dit voorjaar in Volkel werd toegejuicht. Is het onschadelijk maken van wapens een goede actievorm? Waaraan moet je denken als je voor deze aktievorm kiest? Wat levert het op?

    VERHOUDING MET AUTORITAIRE ORGANISATIEVORMEN

Hebben jullie ook wel eens problemen met marxistisch-orthodoxen en/of linkse politieke partijen? Dit verschilt heel erg van plaats tot plaats. Op de ene plek kan er primamet organisaties als NCPN, IS, SP of Groen Links worden samengewerkt. Op de andere plek beheersen ergernissen over machtsspelletjes het gemoed. Dit onderwerp is interessant voor de hele @-beweging, dus ook voor lui die zich meer met globalisering en/of tophoppen bezighouden. Het is niet de bedoeling in dit programmapunt het bestrijden van marxisme centraal te stellen, maar meer: waar liggen de gebreken bij ons zelf dat we ons af en toe zo kwetsbaar gedragen?

Zondag: 

MODETRENDS VOOR DE ANTIMILITARIST/PACIFIST

* Moet je je als anti-militarist/pacifist laten meeslepen door modetrends als olie, Bush, Irak kruisraketten(vroeger) of Palestina? Of moet je juist steeds de pacifisme/anti-militarisme-agenda voorop stellen? Wat houdt dat dan in? Wat zijn de consequenties?

           DE @-BEWEGING IN NEDERLAND EN BIJ JE THUIS

* Het is de bedoeling dit programma deels in kleine groepjes uit te werken en deels met ons allen te bespreken. Zo komt iedereen aan het woord.
N.a.v. de discussies van zaterdag  wordt gekeken hoe beter lokaal en landelijk basisdemocratische organisatiestructuren van de grond kunnen komen. Het doel is echt spijkers met koppen te slaan en plannen te maken voor beter werkende structuren waar je zelf mee aan de slag kunt. Het kan allemaal abstract lijken, maar we maken het juist heel realistisch, het gaat over hoe jij zelf je lekker voelt met je politieke leven in je eigen omgeving. Hoe kan de samenwerking met anderen beter en hoe kun je elkaar stimuleren.

Lokaal: Nu is het vaak zo dat mensen met een brede maatschappelijke belangstelling elkaar op vergaderingen van verschillende groepen over verschillende onderwerpen tegenkomen. Ondertussen hebben ze het gevoel dat ze individueel en zonder ondersteuning van anderen op die vergadering zijn. Dit is ontzettend afremmend, omdat je als individu geen grote klussen op je durft te nemen. Is het niet beter om basisgroepen te vormen met mensen waar je je bij thuis voelt en van daaruit het politieke werk te doen? Je bent weliswaar tijd aan zo’n groep kwijt, maar daar staan voordelen tegenover: Jij hoeft niet al die actiebijeenkomsten af te lopen, je krijgt het verslag wel op die gezellige basisgroeptheevisite met taart. Als je wel zelf naar zo’n actievergadering gaat kun je met gemak een taak voor 10 personen op je nemen (als je dat van tevoren met je groep hebt besproken). Als je in directe acties met repressie wordt geconfronteerd voel je je een stuk beter als je mensen om je heen hebt op wie je vertrouwt. Verder geldt ook: Als je die confrontatie zelf niet wilt aangaan maar de actie zelf wel goed vindt kun je je gemakkelijk ondersteunend nuttig maken (passen op de kat/baby, advocaten bellen, zorgen voor de opvang achteraf). Sommige mensen voelen zich prima thuis in een al bestaande organisatie rond een deelthema (bv. milieudefensie of volkskeuken), anderen hebben juist behoefte aan een bredere politieke vriendengroep omdat ze anders hun energie over alle onderwerpen moeten verdelen.
Landelijk: Er wordt hard gewerkt aan een landelijk basisdemocratisch netwerk. Ideeën hierover worden in Appelscha gepresenteerd. Hoe zorg je voor een goed landelijk netwerk zonder dat er alleen maar een extra vergadercircuit is? Wat zijn de praktische voordelen? Is het nodig ook op landelijk niveau herkenbaar te zijn of raak je daarmee juist automatisch in een hokje? Hoe voorkom je dat er leidingstructuren op landelijk niveau ontstaan? Als je in je eigen stad of streek een goede structuur hebt hoeven er maar een paar mensen naar landelijke bijeenkomsten en toch zit er genoeg olie in de actiemachinerie om snel breed mensen te informeren en samen tot actie over te gaan.

 

Radioactief Verarmd Uranium

Henk van de Keur (Stichting LAKA) is internationaal een gerespecteerd deskundige op het terrein van radioactieve munitie. Hij houdt een interessant relaas over verarmd uranium houdende munitie dat radioactief is.
Irak is wederom bezaaid met radioactieve stof. Hoewel alles er op wijst dat besmetting met verarmd uranium één van de belangrijkste oorzaken is van de Golfoorlogziektes onder Irakezen en Golfoorlogveteranen, hebben de Amerikaanse en Britse strijdkrachten in de recente oorlog tegen Irak wederom op grote schaal gebruik gemaakt van uraniumhoudende munitie. Bleef het gebruik in de Golfoorlog van 1991 voornamelijk beperkt tot de tankveldslagen in het zuiden van Irak, dit maal werd de uraniumhoudende munitie vanaf de geallieerde opmars in het zuiden van Irak tot in Bagdad gebruikt. De routes van de Amerikaanse troepen van de landmacht en het “Marine Corps” gingen dwars door stedelijke gebieden. De vrees dat veel Irakese burgers risico lopen op besmetting met de giftige en radioactieve stofdeeltjes uranium is dus reëel. Om de getroffen burgers te helpen is het van groot belang dat ze zo snel mogelijk  medisch worden getest.
Bij medische onderzoeken met besmette Golfoorlogveteranen klagen de onderzoekers voortdurend over het gebrek aan basisgegevens. Alleen vlak nadat een slachtoffer is besmet kan worden nagegaan hoeveel uraniumstof zich in het lichaam heeft genesteld. Als dat later gebeurt, hebben die testen geen zin meer, omdat het meeste uranium zich dan al heeft opgehoopt in organen en de botten. Het zit er naar uit dat de onderzoekers weer naar die basisgegevens kunnen fluiten. Daar komt nog bij dat veel ziekenhuizen in Irak zijn geplunderd, waaronder ook de gezondheidstatistieken die een belangrijk referentiekader zijn bij toekomstige onderzoeken.
Rapporten van het Amerikaanse leger van voor de Golfoorlog van 1991 geven aan dat verarmd uranium chemisch giftig (het is een zwaar metaal) en radioactief is. Ofschoon de radioactiviteit laag is, kun je de stofdeeltjes uranium die na inslag van een uraniumprojectiel ontstaan, beschouwen als ‘hot particles’ wanneer ze in het lichaam terechtkomen. De deeltjes zenden drie soorten radioactieve straling uit. Eén daarvan is de zogenaamde alfastraling (hoogenergetische heliumionen). Deze deeltjes hebben een kort bereik en richten buiten het lichaam nauwelijks schade aan, maar eenmaal in het lichaam terechtgekomen des te meer. Tegelijkertijd speelt ook de bčtastraling van een vervalproduct van uranium (isotoop 238) een schadelijke rol. De energie van die bčtadeeltjes kunnen centimeters ver het lichaam doordringen en het erfelijk materiaal in de celkernen beschadigen, waardoor er op termijn mutaties of tumoren kunnen optreden. Uit de adviezen van experts aan het Amerikaanse leger van voor 1991 wordt verarmd uranium omschreven als hoogst giftig (vergelijkbaar met cadmium en nikkel) en een radioactief gevaar. Na de Golfoorlog werd dat plotseling allemaal anders. Er werd geen onderzoek verricht naar de gevolgen van het militair gebruik van verarmd uranium, want het stond bij voorbaat vast dat dit kernafvalproduct onmogelijk een boosdoener kon zijn voor de Golfoorlogziektes. Volgens de compleet theoretische rekenmodellen, die bij interne besmetting met verarmd uranium gelden, was er geen reden voor ongerustheid. Een situatie die enigszins vergelijkbaar is met de begin jaren negentig plotseling sterke toename van schildklierkanker in de gebieden die besmet raakten als gevolg van de kernramp in Tsjernobyl. Volgens medische stralingsdeskundigen was die toename onmogelijk op grond van de rekenmodellen, waarvan de betrouwbaarheid op geen enkel moment in twijfel werd getrokken. Later werden de modellen aangepast op grond van de harde feiten. Of er iets soortgelijks staat te gebeuren met ‘verarmd uranium’ valt nog te bezien. Alle studies die tot nu toe zijn gepubliceerd zijn gebaseerd op modellen, die afgeleid zijn van andere modellen die gebaseerd zijn op besmetting met andere radioactieve stoffen. Uitgebreid onderzoek, uitgezonderd de onderzoeken van de milieuorganisatie van de Verenigde Naties (UNEP) in voormalig Joegoslavië, is tot op heden uitgebleven. Uit een aantal studies van Amerikaanse instituten die gelieerd zijn met het Amerikaanse leger blijkt dat er ook een verband is aan te tonen tussen blootstelling aan verarmd uranium en het ontstaan van neurologische ziektes (zoals ALS) en allerlei auto-immuunziektes.
Naast het directe leed die moderne oorlogvoering veroorzaakt, zullen in de komende eeuw vooral de gevolgen op de langere termijn op de voorgrond treden. Ruim éénderde van de Golfoorlogveteranen, meer dan 300.000 mensen, is chronisch ziek geworden na Operatie Desert Storm. In vergelijking met alle voorgaande oorlogen is dat onwaarschijnlijk hoog. Er is alle reden om aan te nemen dat het na de recente oorlog in Irak niet veel anders zal zijn. Om nog maar te zwijgen over de gevolgen voor de burgerbevolking in Irak. Er is nog geen oorzakelijk verband aangetoond tussen interne besmetting met verarmd uranium en het ontstaan van de epidemieën van kwaadaardige ziektes en ernstige geboorteafwijkingen in zuidelijk Irak. Dat heeft meer te maken onwil van de VS en Groot-Brittannië, die elke poging tot onderzoek saboteren, dan met de inzet van de Irakese artsen die al tien jaar onophoudelijk een pleidooi houden voor een breed opgezet onderzoek. Thans vinden de Irakese wetenschappers ook experts van de prestigieuze British Royal Society aan hun zijde. Hun rapporten uit 2001 (n.a.v. verarmd uranium gebruik in Kosovo) werden recentelijk door het Pentagon aangehaald als ‘bewijs’ dat verarmd uranium onschadelijk is en niet hoeft te worden opgeruimd. De wetenschappers van de Royal Society reageerden verontwaardigd en eisten dat het uranium in Irak wel degelijk moet worden opgeruimd en dat de gevolgen ervan dringend moeten worden onderzocht. Wellicht ligt hier de kiem voor een daadwerkelijk epidemiologisch onderzoek, die het verband kan aantonen tussen uranium en de epidemieën in Irak en een deel van de ziektes onder de Golfoorlogveteranen. Van alle studies die tot nu toe zijn verschenen, was die van de Royal Society het meest kritisch over de verouderde theoretische rekenmodellen die bij interne besmetting met verarmd uranium worden gehanteerd. Hopelijk zijn ze bereid mee te werken aan een empirisch onderzoek die de huidige rekenmodellen onderuit halen en te vervangen door betere modellen. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft verzaakt zo’n belangrijk onderzoek uit te voeren.

 

Globalisering en Verzet

Discussieprogramma  rond de thema’s ‘Globalisering en verzet’ naar aanleiding van de boeken ‘Ya Basta!’ (zie het blad Buiten de Orde , voorjaar 2003) en ‘Verzet als scheppende kracht’ (zie eveneens Buiten de Orde,  zomer 2003) alsmede als gevolg van de resultaten van de protesten en de gebeurtenissen tijdens de G8-top in Evian (1-4 juni). Met medewerking van Freek Kallenberg, Robin van Stokkum, Peter Tom Jones, Saskia Poldervaart e.v.a. Tevens wordt ingegaan op Basta!, een nieuw netwerk rond globalisering en verzet.

 

BASTA Netwerk in Nederland

Ontstaan van BASTA

Er bestaat in Nederland nog steeds een omvangrijk arsenaal aan politieke clubs, onderzoeksgroepen, bladen, kraakpanden, info winkels en voedselcooperaties. Bovendien waait er, al langere tijd een duidelijk nieuwe wind; mensen zijn enthousiast om aan de slag te gaan, de straat op te komen en naar buiten te treden met hun kritische visie op de samenleving. 
Er zijn nieuwe actievormen en politieke praktijken ontstaan en samenwerkingsverbanden die voorheen niet bestonden. Uiteraard bedoelen hiermee de globaliseringsbeweging.
Tegelijkertijd hebben we in Nederland te maken met een traditionele vergevorderde vorm van fragmentatie en specialisatie. Sinds jaar en dag is het nog steeds mogelijk dat de milieu activisten niet zo goed weten wat de activisten van de antifa beweging precies uitspoken en visa versa.
Mede daardoor is er vaak weinig samenwerking en laten we hiermee een kans liggen. Ongeveer een jaar geleden hebben enkele activisten het plan opgevat om te bouwen aan een vergaande vorm van samenwerken binnen een netwerk. In theorie zouden we met het vormen van een netwerk precies dat gat op kunnen vullen en structuur toe kunnen voegen aan de reeds bestaande politieke initiatieven. 

BASTA en de uitgangspunten

In Nederland zijn, zoals reeds gezegd veel mensen politiek actief in allerlei verbanden en organisaties. Met het opbloeien van de globaliseringsbeweging lijkt er ook een periode van nieuwe radicale mogelijkheden te zijn aangebroken. De linkse krachten (de mensen die fundamentele maatschappelijke veranderingen wensen om te komen tot een eerlijke spreiding van macht en rijkdom, lokaal en op wereldschaal) in Nederland zijn echter nogal diffuus en gefragmenteerd. Veel groepen concentreren zich op hun eigen deelthema of zijn dermate gespecialiseerd dat ze geen binding meer hebben met andere actiegroepen.
BASTA netwerk wil graag bijdragen aan het creëren van structuren en processen ie gemeenschappelijke stappen naar voren mogelijk maken. 
Het BASTA netwerk is een netwerk van politieke groepen dat de globaliserende wereld in haar samenhang als uitgangspunt heeft om diverse onderwerpen te benaderen. 
Die netwerk structuur zal niet alleen direct, praktisch nut kunnen hebben, maar ook gemeenschappelijke discussies opleveren en strategieën om de politieke invloed te vergroten. Daarnaast zou de structuur van het BASTA netwerk ook gericht moeten zijn op het ontwikkelen van betere zichtbaarheid en toegankelijkheid. Zodat het voor nieuwe aankomen activisten gemakkelijker is om zich aan te sluiten bij een groep dan nu het geval is.
Wat deelnemers aan het BASTA netwerk gemeenschappelijk hebben is dat ze activistisch zijn en hun politieke strijd niet richten op het parlement. Daarnaast wordt een kritische visie op de staat gedeeld.
Bovendien is voor BASTA duidelijk dat niet alleen de economische (kapitalistische) verhoudingen van belang zijn, maar dat ook andere maatschappelijke fenomenen voor onderdrukking en uitbuiting zorgen (zoals seksisme, racisme, nationalisme). Het blijft niet alleen bij het leveren van effectieve kritiek en het organiseren van protest, maar ook op alle niveaus alternatieven ontwikkelen. Onder andere voor de wijze waarop samenwerking en besluitvorming plaatsvinden. Het vertaalt zich het beste als streven naar basisdemocratie Dit betekent dat ook de eigen netwerken zoveel mogelijk gedecentraliseerd moeten zijn en van onderop moeten functioneren. Verder is openheid belangrijk; het naar buiten brengen van de eigen alternatieven en denkbeelden en de structuren toegankelijk maken voor '‘buitenstaanders’ die actief willen worden.
Bij dit alles moet BASTA beseffen dat er gewerkt wordt aan – en binnen- een voortdurend voortschrijdend proces. 
BASTA heeft de pretentie om structuren te ontwikkelen die ruimte bieden aan verschillende opvattingen en tradities van organiseren. Maar dat houdt tevens in dat de samenwerking binnen de structuur niet vrijblijvend is. Als laatste wil BASTA in toenemende mate verbonden zijn/raken met de rest van de wereld, maar ook specifieke plaatselijke omstandigheden en prioriteiten blijven belangrijk.

En nu “wat moet het BASTA netwerk dan voorstellen?” Meerwaarde voor groepen om zich aan te sluiten.

Het BASTA netwerk wil dus een functie vervullen op verschillende gebieden:

  1.  Het geven van een gezicht aan de linkse radicale beweging, zodat nieuwe mensen zich eenvoudiger kunnen aansluiten. 

  2. Het zorgen voor enige continuďteit binnen de beweging, zodat wanneer een actie of demonstratie is afgelopen niet alles in een grote lade verdwijnt. 

  3. Het meer betrekken van verschillende onderzoeksbureaus bij het opzetten van acties en andere initiatieven 

  4. Meer samenhang en overleg opbouwen tussen verschillende groepen en steden. 

  5. Door het bundelen van krachten werken aan een goede verspreiding van materiaal en het opzetten van een linkse radicale gids 

  6. Internationaal een aanspreekpunt zijn zodat internationale acties soepel georganiseerd kunnen worden. 

  7. Bij grote acties kan het BASTA netwerk als brug functioneren tussen de NGO en de bij BASTA aangesloten groepen 

  8. Binnen  BASTA moet het mogelijk zijn om alternatieven te ontwikkelen zodat acties gedegen onderbouwd worden met goed overwogen suggesties. (want waarom demonstreer je wel tegen de oorlog in IRAK en niet tegen die in Kongo?) 

BASTA beoogt geen nieuwe organisatie te worden en wil ook zo min mogelijk extra bureaucratie creëren. De activiteiten bestaan uit het ondersteunen van campagnes en het bevorderen van samenwerking tussen de uiteenlopende deelnemers aan het netwerk.

Mochten mensen meer willen weten over het BASTA netwerk dan kunnen zij een e-mail sturen naar netwerk-nl@tetter.xs4all of een bericht naar postbus 1338, 3500 BH te Utrecht.  030-2340090

 

De toekomst van het vrij-socialisme ?

De groep Democratisch Initiatief organiseert een discussieprogramma omtrent het toekomstperspectief van het vrij-socialisme. Democratisch Initiatief (DI) is een politieke groep met een linkse en libertaire visie. DI is geďnspireerd door communalisme, een theorie waarvan direct democratische, egalitaire en ecologische principes de basis vormen. DI staat een coherent, links en antihiërarchisch alternatief voor dat past bij deze tijd.
Het bouwt voort op de ideeën en praktijk van de rijke en diverse geschiedenis van linkse, radicaal-democratische bewegingen en tradities. Zelfbestuur voor en door alle mensen kan alleen werkelijk en concreet bestaan wanneer gemeentelijk zelfbestuur, confederalisme en directe democratie het uitgangspunt zijn. Communalisme is een manier van politiek denken, die ons een stevige basis kan verschaffen voor het ontwikkelen van zo’n alternatief.

Discussievragen die aan de orde zullen komen:

  1. Wat is het vrij-socialisme ?

  2. In  hoeverre is het vrij-socialisme nog actueel?

  3. Wat is communalisme ?

  4. Hoe verhoudt communalisme zich tegenover vrij- socialisme?

  5. Waarom niet alleen klassenstrijd?

  6. Wat is vandaag de dag het ´revolutionair subject?

  7. Wat zou dit subject dan moeten doen?

  8. Waar moet de sociale strijd gestreden worden?

  9. Hoe kijken vrij-socialisten/anarchisten tegen organisatie aan? Dat wil zeggen:
    a. Hoe organiseren revolutionairen zich?
    b. Hoe zien revolutionairen de organisatie van de nieuwe, vrije samenleving?

  10. Waarom zou communalisme een eigentijdse vorm van vrij-socialisme kunnen zijn, in theorie maar ook in praktijk?

 

Anarchistisch Regionalisme

De groep Itakha organiseert een drietal workshops omtrent anarchistisch regionalisme.
Sinds een aantal jaar wordt regelmatig in verschillende linkse bladen een discussie gevoerd over het wel of niet steunen van regionalistische/separatistische bewegingen in gebieden als Baskenland of Palestina. Veel mensen verwerpen iedere steun aan nationalistische 
bewegingen omdat nationalisme lijnrecht tegenover het anarchistische ideaal 
staat van een samenleving waarin iedereen gelijk is, zonder onderscheid van 
cultuur, taal, 'ras' of wat dan ook. Bij de strijd zoals die wordt gevoerd door linkse separatistische bewegingen beroept men zich op een eigen vorm van nationalisme als alternatief voor het staatsnationalisme waar tegen gestreden wordt. Anderzijds zou je kunnen zeggen dat regionalisme als vorm van antinationalisme, zeker wanneer het deel uit maakt van een anticentralistisch federalistisch gedachtegoed, altijd al onderdeel geweest van de (internationale) anarchistische en dus antinationalistische beweging. Vooral binnen het de ideologie van denkers als Proudhon en Bakunin wordt voortdurend steun uitgesproken voor de regionalistische strijd tegen de centralistisch georganiseerde natiestaat. 
In drie workshops wordt gediscussieerd over de mogelijkheid of onmogelijkheid de 
linkse bewegingen voor regionale onafhankelijkheid vanuit een anarchistisch of 
basisdemocratisch perspectief te ondersteunen. De drie workshops worden gehouden 
in het Engels. 


Workshop Onafhankelijk Bretagne
Frankrijk is wel het beste voorbeeld van een zo radicaal mogelijk georganiseerde 
gecentraliseerde eenheidsstaat waarin alles vanuit het politieke centrum (Parijs) wordt besloten. Natuurlijk komen mensen uit de regio's hier tegen in verzet. Dit zijn niet enkel conservatieve regionalisten. Ook vanuit links-radicale hoek is er in regio's als Bretagne groot verzet tegen het Franse nationalisme dat culturele regionale minderheden onderdrukt en discrimineert. Enkele activisten van Coordination Bretagne Independante et Libertaire (CBIL) vertellen over hun strijd voor een vrij en anarchistisch Bretagne. Vanuit hun libertair-socialistisch ideengoed ageren zij tegen het Franse eenheidsdenken en propageren het zelfbestuur van de regio's. Zie http://www.cbil.lautre.net 


Onafhankelijkheidsbeweging Baskenland 
De druk op de linkse separatistische beweging in Baskenland neemt toe. De Spaanse staat onder leiding van de extreem-rechtse Partito Popular reageert steeds repressiever op uitlatingen en acties van de Baskische afscheidingsbeweging. Onlangs werd de linkse partij Batasuna verboden omdat de partij weigert openlijk een standpunt in te nemen over het gedrag van de ETA. Ook het Baskischtalige dagblad Euskaldunon Egunkaria werd onlangs verboden, enkel op basis van een vermoeden dat er banden met de ETA zouden ontstaan. Dit was het enige onafhankelijke Baskischtalige dagblad in Baskenland. Ondertussen zitten talloze mensen Basken gevangen, geteisterd door martelingen door de politie en zonder dat er enig eerlijk proces tegen hen gevoerd wordt. Jongeren uit Baskenland vertellen over de politieke situatie op dit moment en vanuit het Baskenland Informatie Centrum komt iemand vertellen over de mogelijkheden in Nederland tegen de repressie in Baskenland actie te voeren. Zie http://www.baskinfo.org 


Anarchistisch regionalisme?
Tijdens deze workshop zal het mogelijk zijn de discussie meer in het algemeen met elkaar te voeren over de mogelijkheden en onmogelijkheden van steun aan regionale onafhankelijkheidsbewegingen vanuit een anarchistisch/basisdemocratisch perspectief. 
Iemand anders zal aangeven hoe binnen het anarchistisch denken van de laatste twee eeuwen voortdurend de regionale onafhankelijkheidsstrijd werd gezien als een eerste stap naar verwerkelijking van meer zeggenschap van onderop. De regionale onafhankelijkheidsstrijd als een eerste begin van en niet als een gevaar voor anarchistische denken. Hiernaast wordt uiteraard besproken hoe mensen staan tegenover 'regionale' vormen van nationalisme en hoe je die als anarchistische beweging moet benaderen. 

 

De Sirenen

Ook dit jaar is de studievereniging voor vrouwenstudies De Sirenen uit Amsterdam weer aanwezig met een eigen tent als standplaats waar allerlei activiteiten kunnen plaatsvinden rond anarchisme en feminisme.
Anarchisme verzet zich tegen opgelegde autoriteit. Het verlangen zelf te bepalen hoe je leven eruit zou moeten zien staat centraal. En de wens en het vermogen dat ook zelf te organiseren. Vanzelfsprekend lijkende uitgangspunten worden ter discussie gesteld, alternatieven gezocht en gecreëerd.
Feminisme verzet zich in eerste instantie tegen onderdrukking van vrouwen. In het verlengde hiervan is er het streven naar rechtvaardigheid en gelijk(waardig)heid voor iedereen. Zo kom je op het bekritiseren van opgelegde identiteiten, en van de ongelijke machtsverhoudingen die daaruit voortkomen. Feminisme stelt ter discussie dat het hokje waar mensen bij de geboorte in worden gestopt, bepalend is voor hoe je leven eruit kan zien. Het zoekt naar andere vormen van mens-zijn, en daarmee ook naar alternatieve samenlevings- en organisatievormen.
In de praktijk lijken anarchisme en feminisme vaak op gespannen voet te staan. In theorie is het de vraag of ze wel zonder elkaar kunnen. Hoe kan je je verzetten tegen opgelegde autoriteit, maar de standaard-indeling van mensen in mannen en vrouwen klakkeloos overnemen? En hoe kun je je verzetten tegen deze normerende hokjes, zonder het hele systeem waarin dat gebeurt ook ter discussie te stellen? Willen we een rechtvaardige samenleving voor iedereen, waarin er nog steeds levensgrote verschillen zijn tussen vrouwen en mannen? Willen we een wereld waarin vrouwen net zo zijn als mannen? Of een wereld waar de ongelijkheid tussen mensen blijft bestaan, maar wel gelijk verdeeld is tussen mannen en vrouwen?
Onderwerpen die in eerste instantie vaak persoonlijk lijken, hebben een diepe politieke lading. Verschillen tussen mannen en vrouwen werken door in hoe we ons organiseren, in de strijd die we voeren en hoe we dat doen, en in de alternatieven die we proberen te ontwikkelen. ‘Echte’ politieke onderwerpen zijn ook doordrenkt van man/vrouw-verhoudingen, en dus van belangrijke persoonlijke invalshoeken. Oplossingen voor wereldproblemen kunnen niet zonder een analyse van de mensen die erachter zitten. En van onszelf dus…
Oorlog wordt gevoerd door mannen; kinderen worden opgevoed door vrouwen; het meeste geld wordt verdiend door mannen; het meeste werk wordt gedaan door vrouwen; belangrijke beslissingen worden vaak genomen door mannen; veel van de gevolgen worden gedragen door vrouwen. 
Het gaat er niet om mannen en vrouwen tegenover elkaar te stellen. Niet elke man is fout, niet elke vrouw is fout. Uiteindelijk draaien we allemaal mee in dit patriarchale systeem en helpen het in stand te houden. Vaak onbewust. En daar gaat het over: als we in deze wereld werkelijk dingen structureel willen veranderen zullen we ons bewust moeten worden van de dagelijkse mechanismen waarmee het systeem verdeelt en heerst. 
Hoe zit het dan bij ons? Wat hebben mannen met geweld? Wie kookt en doet de afwas? Wie heeft het hoogste woord? Hoe is het voor homo’s en lesbo’s onder ons? Wie beslist? Wie organiseert? Zijn we allemaal gelijk? Doen wij niet aan onderdrukking? Wie zorgt, voor kinderen, vrienden, kameraden? Hebben we wel oog voor de positie van onderdrukten, binnen onze strijd tegen onderdrukking?

De ervaring heeft geleerd dat discussies over seksisme binnen de anarchistische beweging vaak moeilijk verlopen. Ofwel het wordt niet echt serieus genomen, omdat het eigenlijk een ‘persoonlijk’ probleem zou zijn dat de gelederen uit elkaar drijft, ofwel het gaat er zo hard aan toe dat mensen zich persoonlijk aangevallen voelen en er dus werkelijk enorme interne tegenstellingen ontstaan. We moeten zoeken naar een constructieve manier om met feminisme bezig te zijn. Een opbouwende persoonlijke politiek, een politieke beweging waarbinnen ruimte is voor persoonlijke reflectie en ontwikkeling. We willen toch niet alleen nog een stukje cake, maar het liefst nemen we de hele bakkerij over! Anders gezegd: laten we proberen het hele script te herschrijven, in plaats van te zoeken naar andere personen om de bestaande rollen te vervullen.
Als Studievereniging Vrouwenstudies M/V zijn De Sirenen een jaar of zes geleden begonnen met een maandelijkse discussieavond in De Molli in Amsterdam. In een prettige sfeer zijn hier de meest uiteenlopende thema’s besproken; van utopisme tot lichaamshaar, van queer tot parlementaire politiek, van oorlog tot vegetarisme, van vrije liefde tot spiritualiteit, van mannenstrijd tot prostitutie, van anarchisme tot levenskunst, etc. Elk onderwerp blijkt op een of andere manier met feminisme in verband te brengen. Belangrijk hierbij is niet of we het eens worden, of wie er gelijk heeft. Centraal staat de uitwisseling van gedachten en meningen; alleen al het zo bezig zijn met deze onderwerpen draagt bij aan bewustwording. 
Tijdens de Pinksterlanddagen 2002 waren we voor het eerst aanwezig met een eigen tent met vol programma. Het was een groot succes. Niet alleen vonden er allerlei interessante en geanimeerde gesprekken en discussies plaats, het bleek ook een gezellige hangplek voor feministen, queers en andere geďnteresseerde anarchisten. Zoals we immers allemaal weten, vinden de leukste gesprekken plaats buiten de georganiseerde bijeenkomsten om. 
Dit jaar zijn we er weer, en we rekenen op weer een inspirerend weekend. Het programma is nog niet rond, maar er wordt aan gewerkt. We willen echter voorkomen dat alles voorgekauwd aanwezig is. Hopelijk zijn er mensen die zelf een onderwerp in willen brengen. Uitgangspunt is dat iedereen een diskussie of workshop kan uitroepen; kies een tijd, kondig het aan, en maak er wat van!

Een kleine greep uit de onderwerpen waar we al mee bezig zijn:

Mail-art expositie over heksen

Kunstenaars uit 12 verschillende landen hebben een bijdrage gestuurd voor de expositie "WITCHES and other wicked women" ("HEKSEN en andere valse vrouwen").
Mail-art (post-kunst) bestaat meestal uit een poststuk dat door schilderen, beplakken, tekenen, stempelen of op andere wijze gedecoreerd is. Er bestaan wereldwijd allerlei netwerken van creatievelingen die hun kunst per post naar elkaar sturen. Via internet of via een adressenlijst van een mail-art expositie waaraan je hebt meegedaan kun je in contact komen met andere "mail-artists". Er zijn geen regels. Je weet niet of je ooit iets teruggestuurd krijgt. Sommigen bundelen de binnengekomen reacties in een boekje dat ze toesturen aan de deelnemers. Soms krijg je kunst-post terug. Anderen organiseren exposities in een galerie of op hun webstek. Wat je in je brievenbus aantreft is altijd een verrassing.
Ik beschouw mail-art als een van de meest anarchistische kunstvormen. Er komt totaal geen geld aan te pas.(Alleen de portokosten.) Het is niet elitair. Iedereen kan meedoen en behalve over bijvoorbeeld het thema of het formaat worden er over het algemeen geen voorwaarden gesteld aan deelname aan een mailartexpositie. Je stuurt je maaksel in het vertrouwen dat je er iemand blij mee maakt zonder de garantie dat er iets tegenover staat. (Kadootjeseconomie!)
Mail-art staat in schril contrast met de verkommercialisering van de kunstmarkt. Een kunstwerk wordt vaak gekocht als investering. Wat een verademing dat er zoveel mensen zijn die zonder tussenkomst van een pretentieuze galerie hun kunst onbekommerd gratis ende voor niets de wereld insturen!
Op de expositie "WITCHES" kun je een grote verscheidenheid zien in de inzendingen. Na een oproep op internet om mail-art over dit thema te sturen kwamen er meer dan 30 reacties uit diverse landen, variërend van Argentinië tot Australië.

(meedoen? Geef het door via Ka@knoware.nl)

Ka

Kroniek van een aangekondigde oorlog

Sinds 6 februari 2003 maakt Jan Kees Helms iedere dag een kollage van foto's uit de nieuwspagina's van het dagblad wat bij hem op de mat valt. Zijn vijfjarige dochter was aan het knippen en plakken en hij had zin mee te doen. Al bladerend door de krant werd zijn oog gevangen door beelden die passen bij een oorlog. Maar de veronderstelde oorlog was feitelijk nog niet begonnen. Al die beelden leken op een kroniek van een aangekondigde oorlog. De media hebben een grote invloed op de beeldvorming op de oorlog. Lezers en t.v. kijkers werden bij wijze van spreken al voorbereid op de oorlog en werden letterlijk in de oorlog mee genomen. Het verhaal is bekend. De Verenigde Staten en haar Coalition viel Irak binnen en het bewind van Saddam Hoessein werd verdreven. Volgens de Verenigde Staten is de oorlog voorbij, maar dat is nog maar de vraag. Zolang er geen vrede is in Irak wordt het digitale collagedagboek iedere dag bijgehouden en worden beelden uit de krant met elkaar verbonden in de collages.
Enkele van de collages zijn uitvergroot en zijn te zien tijdens de Pinksterlanddagen. Het gehele dagboek is te zien op www.kroniek.org
Jan Kees Helms maakt deel uit van deeez! Deeez! is een collectief wat werk maakt vanuit indrukken die de leden worden verrassen, verblijden, verbazen, irriteren, raken of ontroeren. Zij werkt uit Do It Yourself principes. Ieder werk staat op zich en wordt gemaakt voor de situatie zoals die zich voordoet.

Meer informatie op: www.deeez.nl en www.kroniek.org

De vrije Bond, Buiten de Orde en Appelscha

Sinds lange tijd was het zeer gebruikelijk dat de Vrije Bond een vergadering hield op de maandagochtend. Dat was erg praktisch omdat veel vrije bonders naar het anarchistisch treffen toe snelden. Echter over het algemeen was men zo onder de indruk van het PL gebeuren dat daar de afgelopen twee jaar behoorlijk de klad in is gekomen. De discussies in het weekeinde waren zo intensief dat er op de maandag geen extra vergadering uit kwam. Dat is toch jammer met name omdat er dan juist veel mensen bijeen zijn en van die gelegenheid zou de Vrije Bond goed gebruik kunnen maken.
Tijdens de laatste redactie vergadering van Buiten de Orde werd gedacht aan een soort spreekuur voor leden, abo's en anderen.
Bij de stand van Buiten de Orde zullen verschillende Vrije Bonders en redactieleden een soort open spreekuur houden. Tenslotte heeft de Buiten de Orde wel behoefte aan reactie op hetgeen zij in de afgelopen jaren heeft voortgebracht. In het laatste nummer is speciaal aandacht geschonken aan 70 jaar anarchistisch kamperen in Appelscha. In een bijlage kunnen de lezers terughalen wat er zoal gedaan is in Appelscha door de anarchisten. Er zijn vanwege de 70 ste verjaardag meer nummers en bijlages gedrukt.
Verder bevat het reguliere nummer veel artikelen waar de huidige linkse beweging mee actief is. Er staan goede historische artikelen in met een duidelijke link naar het hedendaagse. Gezien de Balkenbrei die op ons neer zal dalen is het artikel over de "gelukkige werklozen" erg actueel. Uiteraard zal ook de globaliseringsbeweging niet ontbreken.

Dus mochten er vragen zijn over de Vrije Bond, Buiten de Orde, Solidariteitskas of suggesties voor komende nummers, stel ze aan de mensen achter de stand van Buiten de Orde.

Met strijdbare groeten

De Vrije Bond.

030-2340090

 

Oproep van de Vrije Bond

Het eerst volgend nummer van Buiten de Orde besteedt aandacht aan de uitkomsten van de Pl 2003. Mensen, schrijf over de discussies, maak een interessante bijdrage over de uitkomsten en hoe verder. Stuur dit naar Buiten de Orde,  Postbus 1338,  3500 BH Utrecht of email: ramp@antenna.nl

Gedichten van Jan Bervoets

 

1 - Gevonden voorwerpen

 

Als de minister
Een vuist balt tegen
Huiselijk geweld
Kweekt hij stenen armen

Wat goed voor het stadsgezicht
Dat toch al zoveel
Grimassen vertoont
En de toeristen uitlacht als zij
In gebogen houding
Voor etalages staan 

Als de minister langs loopt
Kan hij zich niet bedwingen
Dan trekt hij alle broeken omlaag

 

2 - Tegen de staat, een referaat

 

Ik kreeg een  verzoek van de Haagse Stadspartij om een stuk te schrijven over het verschil in doelstellingen tussen de stadspartijen Den Haag, Rotterdam, en blijkbaar ook Harderwijk, en de gemeentelijke belangenpartijen die zich onder de naam Leefbaar Nederland aansloten. Dit verschil is in het geval Harderwijk zo groot gebleken dat de lijsttrekker van deze partij  een  voormalig lijsttrekker van Leefbaar Nederland neerschoot en dat verde­digde als een tirannenmoord. Ook al hoeven de conclusies niet zo ver te gaan, de verschillen van doelstellingen zijn er wel degelijk: de stadspartijen wijzen – op pragmatische gronden - de vorming van een staatspolitieke partij af.

De conclusie die hieruit getrokken kan worden is dat de organisatie van de anarchie zich in deze tijd het beste kan profileren als een georganiseerde politieke discussie over het staatsstelsel als zodanig. Gaan we daarmee aan de slag dan blijkt dat aan de actualiteit van de argumenten van Proudhon,  Bakoenin en Kropotkin tegen elk staatsstelsel niets is afgedaan.

Na een korte analyse van de heilloze weg van Leefbaar Nederland ga ik in op de door Proudhon en Bakoenin gedane voorstellen voor een federalistische samenleving. Het zal duidelijk worden dat hun opvattingen van groot belang zijn als alternatieven voor de globale samenleving.

 

 

Jan Bervoets